گاز اتیلن با فرمول شیمایی (C2H4) یک هورمون طبیعی است که توسط بافت های گیاهی و احتراق مواد صنعتی تولید می شود. گاز اتیلن برای انسان ها سمی نیست. اما در غلظت های بالا قابل احتراق است. این گاز اثر فوق العاده ای در رساندن میوه ها داشته و به گاز میوه معروف است و بسیار در این زمینه پر کاربرد است. اتیلن در غلظت های بسیار کم نیز اثر گذار بوده و به روش های مختلفی بر روی گیاهان و میوه ها اثر می گذارد. علاوه بر کاربرد هورمونی، گاز اتیلن کاربردهای مهم دیگری هم دارد که در ادامه به آن می پردازیم:
1- پلیمریزاسیون
بیش از نیمی از گاز اتیلن تولید شده صرف تولید پلی اتیلن که بیشترین پلاستیک استفاده شده در جهان است می شود. پلی اتیلن اغلب در تولید بسته بندی ها، کیسه های دستی و آسترهای سطل زباله استفاده می شود.
2- اکسیداسیون
گاز اتیلن برای تولید اتیلن اکساید، یک ماده کلیدی در تولید سورفکتانت ها و شوینده ها است. اتیلن اکساید برای تولید اتیلن گلایکول که به عنوان ضد یخ در اتومبیل ها، گلایکول های وزن مولکولی بالا و پلی اتیلن ترفتالات استفاده می شود، هیدرولیز می شود.
گاز اتیلن به وسیله پالادیم اکسید شده و اسیدآلدهید را تولید می کند. این تبدیل یک فرایند صنعتی مهم است.
3- هالوژنه کردن و هیدروهالوژنه کردن
بیشترین واسطه های حاصل از هالوژنه کردن و هیدروهالوژنه کردن اتیلن شامل اتیلن دی کلراید، اتیل کلرید و اتیلن دی برومید هستند. افزودن کلرین مستلزم اکسی کلرینه شدن است. به عبارت دیگر کلرین خودش استفاده نمی شود. برخی محصولات مشتق از این گروه پلی وینیل کلرید، تری کلرواتیلن، پرکلرواتیلن، متیل کلروفرم، پلی وینیلیدین، کلرید و کوپلیمرها و اتیل برمید هستند.
4- آلکیله شدن
واسطه های شیمیایی حاصل از آلکالینه شدن با اتیلن شامل اتیل بنزن، پیش ساز استایرن است، استایرن در اصل در ساخت پلی استایرن که برای بسته بندی و ایزوله سازی استفاده می شود و لاستیک استایرن بوتادین برای تایرها و کفش ها و در مقیاس کمتر در تولید اتیل تولوئن، اتیل آنیلین ها، هگزا دی ان و آلکیل های آلومینیوم کاربرد دارد. محصولات این واسطه ها شامل پلی استایرن، پلی استر اشباع نشده و اتیلن پروپیلن ترپلیمر است.
5- هیدراته شدن
گاز اتیلن بزرگترین پیش ساز غیر تخمیری اتانول است. روش اصلی مستلزم تبدیل آن به دی اتیل سولفات است که بعد با هیدرولیز همراه است. روش اصلی انجام شده از سال 1990 شامل هیدراتاسیون مستقیم اتیلن کاتالیز شده با کاتالیست های اسیدی جامد است.
6- کاربرد اتیلن به عنوان هورمون پیری
اتیلن یک گاز هیدروکربنی کوچک است که به طور طبیعی تولید می شود اما همان طور که گفته شد از احتراق و فرایندهای دیگر نیز به دست می آید. شما نمی توانید آن را ببینید یا ببوئید. برخی میوه ها گاز اتیلن را به عنوان گازی که منجر به رسیدن میوه ها می شود آزاد می کنند. میوه هایی مثل سیب و گلابی در حالت رسیده اتیلن آزاد می کنند. گاز اتیلن منجر به تغییرات بافتی، نرم شدن، تغییر رنگ و دیگر فرایندهایی که طی فرایند رسیدن اتفاق می افتد می شود. میوه های دیگر مثل گیلاس مقدار زیادی اتیلن تولید نمی کنند و در نتیجه اثر زیادی بر روی رسیدن خود ندارند.
گاز اتیلن به عنوان هورمون پیری در گیاهان شناخته شده است. علاوه بر این باعث رسیدن میوه ها می شود و حتی گاهی منجر به مرگ گیاهان می شود. اتیلن در زمانی که گیاهان دچار آسیبی می شوند، چه مکانیکی و چه بیماری، تولید می شود. اتیلن منجر به آسیب های گسترده ای بر گیاهان می شود بسته به سن گیاه و میزان حساسیت آن به گاز اتیلن این آسیب متفاوت است. اثرات اتیلن شامل رسیدن میوه ها، از دست دادن کلروفیل، عدم تکامل قسمت های مختلف گیاه، کوتاه شدن ساقه ها، قطع قسمت های مختلف و خم شدن ساقه ها است. گاز اتیلن می تواند بسته به کالایی که با آن کار می کنید خوب یا بد باشد. یک کاربرد مناسب و مثبت آن برای رساندن میوه هاست. اما می تواند منجر به آسیب محصولات کشاورزی شود. مثل زرد شدن سبزیجات. آسیب به جوانه ها یا آسیب فیزیکی به گیاهان مثل افتادن برگ ها یا گل ها.
گاز اتیلن به طور تجاری برای رساندن میوه هایی مثل گوجه، موز، گلابی و تعدادی از میوه های دیگر پس از برداشت استفاده می شود. این گاز می تواند در غلظت های بالا قابل انفجار باشد و باید با احتیاط استفاده شود. چندین محصول تجاری مایع (اتفون، با نام تجاری اترل) گاز اتیلن آزاد می کند. این ها تنها قبل از برداشت استفاده می شود. سه راه اصلی برای تولید اتیلن وجود دارد: 1- گاز از درون کپسول، 2- ژنراتور کاتالیزوری، 3- اتفون. منابع دیگر اتیلن شامل میوه های رسیده، اگزوز موتورهای احتراق داخلی/هیترها، دود (از جمله سیگار)، جوشکاری، پوسیدگی گیاه، نشت گاز طبیعی و تولید برخی از انواع گیاهان.
