آجیل ها. رنگ، بافت (تردی)، طعم: بروز ماندگی و ترش‌شدگی، محتوای رطوبت، رشد قارچ های عامل فساد، آسیب ناشی از حشرات. آجیل ها تا وقتی در پوستشان هستند، قابلیت نگهداری بیشتری دارند تا آحیل هایی که از پوست شان جدا می شوند. تکه های شکسته راحت تر از مغز کامل یا نیمه فاسد می شوند.

میوه های خشک. رنگ، بافت (قابلیت جویدن)، طعم (شیرین، اسیدی، بقایای سولفور، بدطعم)، محتوای رطوبت، ظهور پاتوژن های عامل گندیدگی، آسیب های ناشی از حشرات. هر چه میزان رطوبت کمتر باشد، بعد از برداشت مدت طولانی تری باقی می مانند.