شاخص های بلوغ
گوجه های استاندارد: حداقل بلوغ در زمان برداشت ( سبز بالغ 2) براساس شاخص های مربوط به ساختار داخلی محصول معین می شود. دانه ها کاملا رشد کرده اند و ضمن قاچ کردن محصول، برش نمی خورند. ژل دست کم در یک حفره[1] و مواد ژله مانند در دیگر حفرات تشکیل می شوند.
گوجه های ESL: در صورتی که محصولا در مرحله MG2 برداشت شود، رسیدگی خارج از ساقه به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد. حداقل بلوغ در زمان برداشت، زمانی است که کلاس رسیدگی Pink باشد (مرحله 4 راهنمای رنگی آمریکا که در آن 30 % و کمتر از 60% از از سطح محصول رنگ قرمز متمایل به صورتی از خود نشان می دهد.
افزایش طول عمر نگهداری این محصول تا اندازه به وجود ژن های rin و norgene بستگی دارد.
[1] locule
شاخص های کیفی
استاندارد کیفی گوجه فرنگی ابتدا بر اساس شکل هم اندازه و نبود هر گونه عیب ناشی از رشد یا جابهجایی است. اندازه فاکتوری برای درجه بندی کیفیت محصول به شمار نمی آید اما مقبولیت آن را در بازار به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.
شکل– محصول با توجه به رقم مربوطه، به خوبی شکل گرفته است (گرد، بیضی، کروی پهن و رما)
رنگ– رنگ همسان (نارنجی، قرمز تا قرمز پررنگ، زردکمرنگ)، بدون لکه های سبزرنگ.
ظاهر– عدم وجود هر گونه ترک های رشد، عارضه صورتگربه ای، آفتابسوختگی، آسیب ناشی از حشرات و آسیب مکانیکی یا کبودی.
سفتی. با فشار اندک دست، سفتی حس می شود. به دلیل رسیدن بیش از اندازه نرم نشده و به سادگی از شکل نمی افتد.
دمای بهینه
سبز بالغ 15-12.5 – درجه سانتیگراد (60-55 درجه فارنهایت)
قرمز کمرنگ (مرحله 5 USDAColor)- 12.5-10 درجه سانتیگراد (55-50 درجه فارنهایت)
سفت و رسیده (مرحله 5 USDAColor)- درجه سانتیگراد (50-44 درجه فارنهایت)
گوجه های سبز بالغ را می توان پیش از رسیدن بیش از 14 روز در دمای 12.5 درجه سانتیگراد (55 درجه فارنهایت) نگهداری کرد بدون این که تغییر قابل لمسی در کیفیات حسی و رنگ محصول ایجاد شود. نگهداری بیش از دو هفته در این دما، با افزایش احتمال فاسد شدگی همراه است. معمولا بعد از این که محصول به مرحله سفت و رسیده می رسد، در طیف دمای بهینه به مدت 10-8 روز قابل نگهداری است. برخی برای انبار کوتاه مدت یا ترانزیت محصول از دماهای پایین تر از این طیف استفاده می کنند اما این کار بعد از گذشت چند روز به سرمازدگی منجر می شود. مشخص شده که با استفاده از اتمسفرهای کنترل شده می توان محصول را مدت بیشتری انبار کرد.
دمای بهینه گوجه
21-18 درجه سانتیگراد (70-65 درجه فارنهایت)، رطوبت نسبی 95-%90 . برای رسیدگی در حد استاندارد و رسیدن آرام محصول از دمای 16-14 درجه سانتیگراد (61-57 درجه فارنهایت) استفاده می شود.
برای اطلاعات بیشتر در مورد رسیدگی به قسمت رسیدگی مراجعه بفرمایید.
سرمازدگی گوجه
گوجه ها در صورتی که بیش از 2 هفته در دمای کمتر از 10 درجه سانتیگراد (50 درجه فارنهایت) یا بیش از 8-6 روز در دمای بیشتر از 5 درجه سانتیگراد (41 درجه فارنهایت) نگهداری شوند دچار سرمازدگی می شوند. عواقب سرمازدگی شامل نرسیدن میوه و کامل نشدن طعم و رنگ، ایجاد رنگ غیرمعمول (لکدار)، نرم شدن پیش از رسیدن محصول، سوراخ شدن سطح، قهوه ای شدن دانه ها و افزایش فاسدشدگی (خصوصا در اثر کپک سیاه از گونه Alternaria spp) می باشد. سرمازدگی عارضه ای تجمعی است و ممکن است پیش از برداشت در مزرعه رخ دهد.
رطوبت نسبی بهینه
95-90%. برای به حداکثر رساندن کیفیت پس از رشد و پیشگیری از کم شدن آب محصول (خشکی) لازم است رطوبت نسبی محیط بالا باشد. رطوبت در دوره طولانی یا به صورت متراکم می تواند به رشد اسکار سافقه و کپک های سطحی منتهی شود.
نرخ تنفس
رسیدگی | ml CO2/ kg·hr سبز بالغ | دما °C |
4-3 NR | 5 °C (41 °F) | |
8-7 | 9-6 | 10 °C (50 °F) |
15-12 | 14-8 | 15 °C (59 °F) |
22-12 | 20-14 | 20 °C (68 °F) |
26-15 | 26-18 | 25 °C (77 °F) |
برای محاسبه میزان گرمای تولید شده، ml CO2/kg hr را در 440 ضرب کنید تا Btu/ton/ را به دست آورید. یا برای به دست آوردن kcal/metric ton /day در 122 ضرب کنید.
NR – به دلیل احتمال سرمازدگی بیش از چند روز توصیه نمی شود.
نرخ تولید اتیلن
1.5-1.2 µl/kg·hr در دمای 10 درجه سانتیگراد (50 درجه فارنهایت)
4.9-4.3 µl / kg·hr در دمای 20 درجه سانتیگراد (68 درجه فارنهایت)
پاسخ به اتیلن
گوجه ها به اتیلن خارجی حساس اند و تماس محصولات سبز رسیده با اتیلن فرایند رسیدن را آغاز میکند. گوجه های رسیده با نرخ متوسط اتیلن تولید می کنند و لازم است از انبار یا جابه جایی آنها به همراه محصولات حساس همچون کاهو و خیار اجتناب کرد.
رسیدگی
در صورت نگهداری محصول در دماهای بالاتر، 25-12.5 درجه سانتیگراد (77-55 درجه فارنهایت)، 95-90% RH، 100 ppm اتیلن محصول سریعتر می رسد. برای اطمینان از همسان بودن دما در اتاق نگهداری و پیشگیری از تجمع دی اکسید کربن، لازم است محیط از گردش هوای مناسبی برخوردار باشد. دی اکسید کربن بالا (بیش از 10%) عملکرد اتیلن در رسیدگی میوه را کندتر می کند.
دمای بهینه برای رسیدن گوجه و اطمینان از کیفیت حسی و غذایی خوب، 20 درجه سانتی گراد (68 درجه فارنهایت) است. در این دما، رنگ به خوبی ایجاد و محتوای ویتامین C در بالاترین میزان حفظ می شود. در دمای بالاتر از 25 درجه سانتی گراد (77 درجه فارنهایت) گوجه ها می توانند خارج از ساقه برسند و بیشتر رنگ زرد پیدا خواهند کرد تا قرمز. دراین شرایط گوجه ها نرم تر خواهند شد.
تیمار با اتیلن معمولا 72-24 ساعت طولانی تر می شود. در صورتی که گوجه های سبز نابالغ نیز در بین محصولات برداشتی وجود داشته باشد، بعد از بسته بندی دوباره، می توان گوجه ها را برای دومین بار با اتیلن تیمار کرد.
پاسخ به اتمسفرهای کنترلشده (CA)
اتمسفرهای کنترل یا اصلاحشده تا اندازه ای برای گوجه ها سودمندند. مقادیر پایین اکسیژن (5-3%) رسیدگی را به تاخیر می اندازد و مانع رسید کپک های اسکار بر روی میوه و ساقه آن می گردد بدون این که کیفیت حسی محصول را از نظر بیشتر مصرفکننده ها چندان تحت تاثیر قرار دهد. با ترکیبی از 4% اکسیژن ، 2% دی اکسید کربن و 5% مونوکسید کربن می توان زمان انبار گوجه را به بیش از 7 هفته افزایش یافت. معمولا برای حفظ کیفیت دلخواه، گوجه ها را به مدت 6 هفته در معرض 3% اکسیژن و 3-0 درصد دی اکسید کربن قرار می دهند تا برسد. افزایش دی اکسید کربن تا بیش از 1% منجر به طعم بد، بوی ناخوشایند و دیگر عوارضی همچون قهوه ای شدن محصول از داخل منتهی می شود.
نگهداری میوه و سبزیجات در محیط خنک موضوع جذابی است چرا که فاکتورهای مختلفی همچون سن و منشا می توانند تازگی محصول در انبار را تحت تاثیر قرار دهند. این راهنما نگاهی می اندازد به این که چرا باید از انبار خنک برای نگهداری و توزیع محصولات تازه استفاده کرد و مهم تر از همه این که چه فاکتورهایی زمان درست استفاده از انبار سرد را برای ما تعیین می کنند.
ساچت جاذب اتیلن، ژل سیلیکا و ساجد جاذب نوعی بسته بندی به شکل بالشتک در سایزهای کوچک 1 گرمی تولید میشوند. ساچت های جاذب در حفظ و نگهداری انواع محصولات آرایشی و بهداشتی، مواد خوراکی بسته بندی شده، ماندگاری داروها، پوشاک، کیف و کفش استفاده میشوند.
برای کسب اطلاعات بیشتر از کاربرد محصولات نانو جاذب پکتینگارد ،مقالات آموزشی ما را دنبال کنید.